تحلیل سیاست خارجی ایالات متحده امریکا در قبال پرونده هسته ای ایران با رویکرد سیستمی

محور سیاست خارجی امریکا در دوره اوباما به‌ویژه در دوره دوم، حل بحران‌های بین‌المللی این کشور در خاورمیانه و نیز حل مساله هسته­ای ایران بوده است. هدف کاخ سفید فشار آوردن به ایران از طریق نظام تحریم و هماهنگ با اروپا به منظور ایجاد و گسترش نارضایتی داخلی از سیاست­های دولت و حاکمیت ایران در قبال اتخاذ رویکرد جدید در  موضوع هسته­ای می‌باشد. تنش‌های ایران و غرب نه محصول برنامه هسته‌ای ایران، بلکه مبتنی بر ایدئولوژی دینی حکومت ایران و حضور اسرائیل در منطقه است، هرچند نباید از  نقش برخی کشورهای عربی به‌ویژه عربستان غافل شد. فرضیه­ مورد سنجش، سیاست خارجی ایالات متحده امریکا در پرونده هسته­ای ایران با پیروی از الگوی عقلایی، سازمانی و بروکراتیک مدل­های تصمیم‌گیری به سوی تعامل منافع ملی هدایت شده است. نتیجه پژوهش این است که اتاق‌های فکر در جهت‌دهی به دولتمردان امریکا در تصمیم‌سازی سیاست خارجی کاخ سفید در قبال ایران بسیار تاثیرگذار هستند به گونه‌ای که بازیگران دیپلماسی، گریزی از آن ندارند.